ต้นกะเพราบ้านสวน คุ้นเคยกับเมนูยอดฮิตอย่างผัดกะเพรา กะเพรา ชื่อวิทยาศาสตร์ : Ocimum tenuiflorum L. วงศ์ : Lamiaceae นิยมปลูกปลูกเป็นผักสวนครัว หลังปลูกอายุ 70 วัน ก็เก็บส่วนยอดและใบมาทำอาหารได้ ยิ่งเด็ดก็ยิ่งแตกยอดใหม่ทดแทน เมื่อออกดอกควรตัดช่อดอกที่แก่ออกบ้างเพื่อช่วยยืดอายุของต้น เนื่องจากกะเพรามีกลิ่นและรสที่รุนแรง จึงนิยมใช้ปรุงแต่งกลิ่นและดับคาวในอาหารจานเนื้อ น้ำมันหอมระเหยใช้หยดในอ่างอาบน้ำมีกลิ่นหอมทำให้สดชื่น คลายเครียด ทั้งยังช่วยกระตุ้นต่อมน้ำลายเรียกน้ำย่อย ช่วยแก้ท้องอืดท้องเฟ้อ ใช้ไล่แมลง ในแง่คุณค่าทางอาหาร มีเบต้าแคโรทีนสูง เสริมด้วยแคลเซียมและฟอสฟอรัส ช่วยบำรุงกระดูกและฟัน
ผักกินใบ สามารถปลูกได้ในดินทุกประเภท มีกลิ่นหอม เป็นไม้ล้มลุกที่นิยมใช้ปรุงเป็นอาหาร ไม่ว่าจะเป็นกะเพราขาว หรือ กะเพราแดง และกะเพราป่า โตเร็ว เลี้ยงง่าย ชอบดินร่วนระบายน้ำได้ดี เพียงโรยเมล็ดทิ้งไว้ 7-10 วัน เมล็ดจะเริ่มงอกเป็นต้นเล็กๆ หากขึ้นเบียดกันแน่นควรถอนแยกออกมา เพื่อให้ต้นเป็นพุ่มจึงควรหมั่นเด็ดมาปรุงอาหาร เพราะโดยธรรมชาติเมื่อโตเต็มที่จะเริ่มผลิดอก ติดเมล็ด ทำให้ต้นแก่โทรมเร็ว ก้านกะเพราที่เหลือจากการใช้นำมาปักชำได้ แต่ไม่งามเท่ากับเพาะเมล็ด
กะเพราป่า : กลิ่นหอมแรง เผ็ดซ่านลิ้น ก้านสีน้ำตาล ใบสีเขียว ใบมีขนาดเล็ก
ซึ่งโดยปกติแล้วน้ำมันหอมระเหยในใบกะเพรานั้นจะมีองค์ประกอบที่สำคัญที่สุดในการให้รสชาติเผ็ดร้อนนั้นก็คือ ยูจีนอล (eugenol) และ เมธิลยูจีนอล (methyl eugenol) และก็มีสารอื่นๆปนอยู่เล็กน้อยที่ทำให้มีกลิ่นที่แตกต่างกันไปด้วย
